مدرسه شورآفرین

(عکس دانش آموزان پایه ی چهارم مدرسه 17 شهریور کاج)

تفریح و تجربه های جدید برای یک زندگی شاد لازم هستش، چون باعث میشه زندگی از یکنواختی و روزمرگی خارج بشه و هر روز اتفاقات جالبی رو تجربه کنیم و زندگی شادتر داشته باشیم.

شاید شما هزاران بهانه برای گذشتن از تفریح و انجام کارهایی که دوست دارید داشته باشید، کلاس های مختلف، درس خوندن، سر کار رفتن، کارهای منزل و … اما واقعیت این هست که هیچ کدوم از این ها نباید باعث بشه که شما لذت بردن از زندگی رو فراموش کنید. همه چی بستگی به نوع زمانبدی شما و اولویت های شما داره.

(عکس از دانش آموزان پایه ی چهارم مدرسه 17 شهریور کاج)

یه وقت هایی در زندگی تصمیم به کاری میگیریم که اصلا دلیلش رو نمی دونیم. مثلا ادامه دادن کاری که دوستش نداریم و پیشرفتی قرار نیست اتفاق بیفته یا اصلا چرا باید هفته ای دو جلسه وقت بذاریم و کلی تو راه باشیم تا برسیم به کلاس زبان؟ چرا باید این همه استرس رو تحمل کنیم و بریم سر جلسه کنکور و درس بخونیم؟ چرا باید برای بدست آوردن یه نمره بهتر یا قبول شدن در یک دانشگاه بهتر تلاش کنیم؟ سوالی که تو این روزها، تو اوج امتحانات و خستگی ممکنه از خودت بپرسی و اگر پاسخ مناسبی نداشته باشی حتما خیلی ناامید میشی، پس با ما همراه شو 

(عکس دانش آموزان کلاس اول مدرسه ریحانه دشتک)

شما چطوری به مدرسه، دانشگاه یا سرکار می رین؟ آیا از وسایل نقلیه ی عمومی مثل اتوبوس استفاده می کنین؟ اگر برای رفت و آمدهای روزانه تون از اتوبوس یا سرویس  استفاده می کنین بهتره که امروز مهربونیتون رو ببرین سمت راننده های اتوبوس که الحق شغل سختی دارن. با وجود ترافیک، گرما و سرما دایم پشت فرمون هستن و با هزار و یک نفر سر و کله می زنن. اگر اتوبوس زود بیاد یه عده غر میزنن، اگر دیر بیاد یه عده ی دیگه شاکی هستن و خلاصه اینکه در بعضی از موراد اصلا اوضاع تحت کنترل اون ها هم نیست اما بازم مورد باز خواست قرار می گیرن. با این حال افراد خیلی کمی وقتی از اتوبوس پیاده میشن از راننده تشکر می کنن. درسته که این کار وظیفه ی راننده اتوبوس ها هست اما گاهی یه تشکر ساده می تونه دل اون ها رو برای ادامه ی مسیر گرم کنه.

چه در منزل ، چه در کتابخانه یا هر جای دیگه ، بهترین مکان ساکت ترین مکان هست.

(عکس از دانش آموزان کلاس چهارم مدرسه روستای شهید مدنی ممسنی)

مدرسه هایی در طبیعت ایران هستد، مدرسه هایی که کلاس های اون ها در آغوش طبیعت برگزار میشه و در اون ها خبری از آموزش مستقیم نیست. ایده ی این مدرسه ها این هست که کودکان خودشون در طبیعت یاد میگرین و تسهیلگر ها به اون ها کمک میکنن و در این راه راهنمایی شون میکنن. در واقع این مدارس معلم ندارن، تسهیل گر دارن که به جای آموزش به یادگیری کودک کمک میکنند. در شیوه معمول آموزش میبینیم که معلم به دانش آموزها درس ها رو یاد میده، اما در مدارس طبیعت تسهیل گر ها همیشه پشت سر یا همراه کودکان هستند.این عکس ها مربوط به سال اول تدریسم در یکی از روستاهای شهرستان اردل می باشد. 

(عکس دانش آموزان مدرسه 17 شهریور کاج)

تحقیقات زیادی بر تأثیر گیاهان بر سلامت روان انجام شده که همگی آنها حاکی از تاثیر مثبت گل و گیاه و پرورش گیاهان بر بهبود و ارتقا سلامت روان هستند. پژوهش پژوهشگران رفتار شناسی دانشگاه نیوجرسی آمریکا نشان می دهد ارتباط با طبیعت و لذت بردن از مناظر زیبای آن راهی ساده اما مهم برای کسب آرامش و تلطیف روح و روان آدمی است که در این بین کاشتن گل و گیاه یا دریافت هدایایی مانند گل می تواند بیش از هر چیز شادی و طراوت را به انسان هدیه دهد.

دوست دارید پوستی صاف و درخشان داشته باشید؟ دوست دارید در مقابل انواع بیماری‌ها مسلح و مقاوم باشید؟ دوست دارید دستگاه گوارش سالمی داشته باشید که با قدرت به وظایفش عمل کنه؟ دوست دارید ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری برای سلامت بدن‌تون رو به طور دائم تامین کنید و تا آخر عمر از هر داروی مکمل و تقویتی بی‌نیاز باشید؟

آینده یک جامعه از مدرسه ها شروع میشه و یکی از جاهایی هست که شادی میتونه تاثیر زیادی روی عملکرد اون بذاره. وقتی فضای مدرسه و کلاس شاد باشه هم دانش آموزها و هم معلم ها بهتر عمل میکنن.

اکثر ماها این حس رو تجربه کردیم و میدونیم که حس خوب معلم ها میتونه روی بازدهی شاگردها تاثیر بذاره، و در مقابل حس خوب و کارهای دانش آموزها هم میتونه به عملکرد بهتر معلم ها کمک کنه، در واقع هر دو گروه، هم دانش آموزها و هم معلم ها، مدام با هم در تعامل هستند و میتونن حس های خوب رو به هم دیگه منتقل کنن.

(عکس از میز کلاسم در مدرسه 17 شهریور کاج)

ما هر روز یک سری کارهای مشخص رو انجام میدیم. مثلا از یک خیابون عبور می کنیم تا به محل کار یا مدرسه برسیم، از خودکار مشخصی استفاده می کنیم یا پشت میز ثابتی برای درس یا کار می شینیم. تکرار همیشه خسته کننده هست، اون هم وقتی باید یک کاری رو حتما انجام بدی. مثلا باید پشت میز تحریر چند ساعت بشینی و تکالیفت رو انجام بدی، یا میزت در محل کار ممکنه سال ها در یک مکان مشخص باشه.

اول وقت بذار و به این سوال فکر کن: «چه وسیله ای به تو انرژی میده؟ چه وسیله ای هست که با دیدنش حالت خوب میشه؟ یک دسته گل؟ یک مجسمه ی یادگاری از دوستت؟ یک لیوان پر از خودکارهای رنگی رنگی؟ » بعد اون ها رو روی میزکار یا میز تحریرت بذار،

من به شخصه گل و گیاه انرژی مضاعفی میده و به عنوان یک معلم همیشه روی میزم از گیاهان مختلفی استفاده میکنم.